4. februar je od prije par godina proglasen za Dan opštine. Povodom toga je i ove godine održano nekoliko kulturnih dešavanja.

Pored izložbe fotografija u holu Hotela "Krajina", održana je i svečana akademija 3. februara. Nikada mi neće biti jasno ko te priredbe naziva "svecane akademije". Te svečana akademija povodom Svetog Save, te povodom Dana škole, te povodom... Opet je na djelu naša praksa da nikada stvari da nazovemo pravim imenom.

Ono što je zapravo pravi problem, nije ime. Ova priredba je samo pikazala kolika je glad ljudi ovog grada za bilo kakvim kulturnim desavanjima. Nema bioskopa, nema pozorišta, nema...

Nekoliko sati ranije, sala bioskopa je bila prepuna, ulazi u dvoranu zakrčeni, a uvaženi "ugledni društveno politički radnici" su morali da ulaze na sporedan ulaz, pa preko pozornice da silaze u, za njih rezervisan, prvi red. Tako je publika, kao prvu tačku mogla da vidi defile uglednih zvanica preko bine...

Uslijedio je zanimljiv program, bez mnogo uvodnog pozdravljanja, govorancije. Djeca iz muzičke škole su prikazali svoje znanje na harmonici, violini, gitari... Standarno, folklorni asambl je bio neumoran...

Ponovo je isplivao problem sale. Kino-sala je svojevremeno, kako joj i samo ime kaže, služila samo kao jeftinija i loša zamjena sali Doma kulture. Ni njena uređenost, niti broj sjedišta ne zadovoljava potrebe grada.

Ozvučenje u sali je najblaže rečeno loše. Svaka recitacija je nerazumljiva, svečani govori ne mogu da se razovjetno čuju (postoje ljudi koji bi možda i htjeli da ih slušaju, ko zna)... I dok iz "akademije" u "akademiju" i izvođači (i slušaoci-gledaoci) muku muče da čuju, vide, da se to izvede iole pristojno, dotle opštinari renoviraju kafanu u salu za opštinska zasjedanja. Nezgodno je zaista da se stalno skupštine održavaju u salama Telekoma Srpske ili HE Bočca. Nezgodno do zla boga. Tako odgovoran posao pa da ne zaslužuje da se izgradi sala za skupštinska zasjedanja. Zaista neophodno.

Mogli bi barem da se ugledaju na svijetle tradicije partizana. Oni su zasjedali, ali su i za priredbe ostavljali. Tako je izgradnja (popravak) pristojne sale za pozorište i priredbe prevelik zalogaj na našu opstinu.

I da... Dok se ovo piše, ori se pjesma u Brkića Basti (ljudi zaista slave povratak u svoj grad). A za takve vrste "kulturno-umjetnickog izražavanja" nije potrebna opštinska vlast. Dovoljno je imati stan, prijatelje, rodbinu, komšije u gostima... I, naravno, NEKTAR :)

Podijeli na Facebook-u

Tweet